Niezależnie od tego czy jesteś początkującym czy doświadczonym artystą walki, nauka technik Aikido jest ważną częścią stawania się lepszym wojownikiem. Jednak nauka różnych technik, które są zaangażowane, może być wyzwaniem.
Historia Aikido w Japonii
Za życia Morihei Ueshiba był entuzjastą sztuk walki, który rozwinął sztukę walki zwaną aikido. Był znany ze swojej siły i duchowej świadomości. Był człowiekiem, który chciał coś zmienić w świecie. Wierzył, że jego sztuka walki zapewni duchowy pokarm dla ludzi. Uważał, że zwycięstwo poprzez zabicie innej osoby nie byłoby zwycięstwem. Był skłócony z powodu tej sprzeczności.
Ueshiba urodził się w Tanabe, w pobliżu Osaki. Trenował w kilku sztukach walki, w tym sojitsu i kenjutsu. W młodości bardziej zaangażował się w sztuki walki i spędził wiele czasu na studiowaniu różnych stylów. W końcu skompilował wszystkie swoje style w aikido. Był jednym z najbardziej wpływowych ludzi w historii aikido.
Na początku lat 20-tych Ueshiba spotkał człowieka o imieniu Wanisburo Deguchi. Deguchi był duchowym przywódcą religii Omoto-kyo w Ayabe. Deguchi pomógł ukształtować przekonania Osensei’a i pomógł ukształtować filozofię sztuk walki Ueshiby. Oprócz pomocy w kształtowaniu filozofii sztuki walki Ueshiby, Deguchi wpłynął również na wejście Ueshiby do elitarnych kręgów wojskowych i politycznych. Ueshiba popadł w konflikt, gdy uwikłał się w sprzeczne przekonania. Spędził wiele czasu na medytacji i kontemplacji nad tymi kwestiami. W 1925 roku stał się oświecony. Zaczął doświadczać satori. Następnie udał się do japońskiego domu towarowego Takashimaya w Nihombashi i dokonał publicznej demonstracji. Demonstracja przyciągnęła uwagę Roberta Kennedy’ego, który był świadkiem tego wydarzenia.
Po śmierci Morihei w 1969 roku, jego syn został drugim mistrzem aikido. W kolejnych latach Aikikai zaczęło się rozgałęziać na różne kraje i uniwersytety, a organizacja Aikikai zaczęła budować swoją własną reputację. W okresie powojennym organizacja była mocno promowana przez społeczeństwo. Rozwinęła się również silna, zgrana kadra młodych profesjonalnych instruktorów, a Aikikai stało się nazwą domową.
Aikikai stworzyło krajową organizację, która miała pomóc w zjednoczeniu wszystkich krajowych organów aikido. Miało to na celu ujednolicenie Aikido w sposób, który mógłby być przyjęty przez inne systemy sztuk walki. Siedziba organizacji przeniosła się z powrotem do Tokio w 1954 roku. W kolejnych dekadach organizacja rozwinęła duży, silny i spójny sztab nauczycieli i starszych praktyków. Instruktorzy ci byli wysyłani na uniwersytety i do amerykańskich baz wojskowych, aby nauczać. Byli również wysyłani do przeprowadzania małych demonstracji, aby pomóc zwiększyć liczbę członków. Te demonstracje, wraz z zachęcaniem nauczycieli przez O Sensei do rozpowszechniania sztuki, pomogły uczynić Aikido szeroko rozpowszechnionym.
Koichi Tohei był członkiem wewnętrznego kręgu Aikikai. Był znanym artystą walki i miał duże doświadczenie na Hawajach. Był bliskim przyjacielem Morihei Ueshiby i trenował z nim. Był również bardzo aktywny w Hombu Dojo. Pod koniec lat 50. pomagał w tworzeniu sieci klubów uniwersyteckich zajmujących się nauczaniem aikido.
Odmiany aikido
Kilka odmian technik aikido służy do kontrataku lub obrony przed atakiem. Istnieją również techniki używane do rzucenia napastnika lub powstrzymania innego napastnika. Techniki te są wynikiem oryginalnych intencji Ueshiby Morihei. Ci, którzy praktykują Aikido muszą trenować we wszystkich aspektach walki, włączając w to techniki obronne, techniki obalające i rzucające oraz walkę z ziemi.
Sankyo jest doskonałym przykładem techniki używanej w Aikido. Technika ta wykorzystuje kontrolę nadgarstków i łokci, aby zmusić napastnika do zejścia na dół. Demonstruje również użycie siły, lub ki po japońsku, aby zjednoczyć ciało i rozproszyć siłę napastnika. Ta technika nie jest tak prosta jak się wydaje i wymaga lat praktyki, aby ją udoskonalić.
Technika ikkyo jest kolejnym przykładem techniki w Aikido, której opanowanie wymaga lat praktyki. Technika ta wykorzystuje subtelne zmiany nacisku i kąty, aby zmusić napastnika do upadku. Uczy również praktyka używania łokcia do kontrolowania umysłu przeciwnika. Technika ta jest jedną z najbardziej skutecznych technik aikido.
Juji gatame jest kolejną techniką przypinania. Juji to udo lub w tym przypadku wewnętrzna strona uda. Technika ta jest stosowana z pozycji leżącej i polega na zastosowaniu techniki z boku. Juji ma dwa cele; po pierwsze uniemożliwienie napastnikowi sięgnięcia w poprzek i wzięcia jednej z twoich rąk, a po drugie umożliwienie ci ucieczki przed atakiem.
Uderzenie shomenuchi jest kolejną techniką aikido, która uczy ćwiczącego kanalizowania siły. Technika ta ma trzy podstawowe zalety: pierwsza to pokazanie jak generować moc, druga to pokazanie jak kierować tą mocą, a trzecia to pokazanie jak ją rozproszyć. Najważniejszą zaletą uderzenia shomenuchi jest to, że pokazuje jak generować i kanalizować moc w sposób, który jest dobry nie tylko dla atakującego, ale także dla ćwiczącego.
Juji gatame również posiada cechę przypinania, ale ta jest mniej oczywista niż uderzenie shomenuchi. Jest ono stosowane na wewnętrzną stronę uda, ale juji jest używane w bardziej praktyczny sposób, aby uniemożliwić napastnikowi sięgnięcie w poprzek i zabranie jednej z twoich rąk. Juji może być używane w połączeniu z innymi technikami aikido, takimi jak sankyo czy ikkyo.
Technika ikkyo nie jest tak łatwa do opanowania jak sankyo czy juji. Technika ta wymaga lat, aby ją udoskonalić i jest uważana za najbardziej efektywną technikę aikido. Technika ta jest najważniejszą techniką aikido, ponieważ uczy praktyka jak wywierać nacisk w subtelny sposób. Użycie tej techniki może zmusić napastnika do zejścia na dół i może również funkcjonować jako come-along.
Fizyka i aikido
Wykorzystując prawa fizyki, techniki aikido wykonywane są przy użyciu minimalnej ilości siły. Charakteryzują się one również płynnymi, tanecznymi ruchami. Aikido wykorzystuje również ruch rotacyjny. Aby poprawić swoje zrozumienie tych technik, powinieneś przyjrzeć się fizyce z nimi związanej.
Sztuka rzucania aikido opiera się na koncepcji energii kinetycznej. Prawa ruchu Newtona mogą być zastosowane do aikido, i zostało to zbadane jako część badań nad fizyką aikido.
Fizyka Aikido jest również badana w odniesieniu do ciała ludzkiego, w szczególności do struktury szkieletowej. Mięśnie i więzadła odgrywają kluczową rolę w deformacji szkieletu. Ważny jest również sposób poruszania się przeciwnika, gdyż zmniejsza on siłę przyłożonej siły.
Techniki aikido są również badane pod kątem ich zdolności do reorientacji energii napastnika. Przykładem tego jest technika Kaiten Nage, która używa ramion uke jako dźwigni. Technika ta jest przydatna w obronie przed atakującą ręką.
Sztuka aikido posiada również wspaniałą koncepcję czasoprzestrzenną. Praktycy aikido nie boją się zginać i poruszać wokół przeciwnika. Potrafią również przekierować energię przeciwnika, poprzez ustawienie się w odpowiedniej pozycji, aby pozbawić go dźwigni. Najlepszym sposobem na to jest niska postawa, z biodrami jak najniżej. Pozwoli to na łatwe przemieszczanie się.
Techniki aikido są również nauczane w szkołach, które egzekwują te prawa fizyki. Ponadto praktycy aikido mają doskonałą koordynację między kończynami górnymi i dolnymi. Jest to ważne, ponieważ kończyny muszą ze sobą współpracować, aby osiągnąć pożądany efekt. Praktykujący aikido są również w stanie wykorzystać swój oddech do napędzania ciała.
Aikido wykorzystuje również zasadę biomechaniki, która opisuje sposób, w jaki mięśnie, więzadła i inne elementy ciała współpracują ze sobą, aby umożliwić ruch. Ważne jest, aby wiedzieć, że mięśnie mogą pracować nawet bez względnego przemieszczenia. Jest to wyczyn fizyki, który nie jest często doceniany.
Sztuka aikido posiada wiele ciekawych koncepcji, które były badane przez wielu naukowców. Badano również zasadę koordynacji, polegającą na możliwości uporządkowania różnych grup mięśni. Autor studiował biomechanikę i obecnie wykłada ją na jednym z uniwersytetów. Uważa on również, że koncepcja ta może być wykorzystana do wyjaśnienia trudnych koncepcji STEM.
Najlepsze jest to, że aikido wykorzystuje w swoich technikach prawo fizyki. Technika ta jest często bolesna dla odbiorcy. Jednak korzyści z wykonywania tej techniki są warte bólu. Rezultatem jest silniejsza osoba. Ponadto, oszczędza energię. Łabędziem aikido jest umiejętność przekierowania energii przeciwnika, aby dać aikidoce przewagę nad konkurencją. Głównym celem aikido nie są obrażenia, ale osiągnięcie harmonii.
Podobne tematy